Nadejdzie dzień

Nadejdzie dzień,w którym
Słońce nie wstanie.
Nie rozświetli
Czarnego nieba,
Nie zgasi gwiazd
Ani księżyca.
Nadejdzie dzień,
W którym niebo
Nie zmieni już odcienia
Z ciemnego
Na jasny.
Nadejdzie dzień,
W którym cały świat
Zaśnie...
I nie obudzi się,
Ze słońcem.



Komentarze

  1. Astraja10 czerwca 2017 21:47

    Ciekawe ujęcie śmierci. Sama bym na to nigdy nie wpadła. Pogratulować koleżanko ;)

    OdpowiedzUsuń
  2. Anonimowy16 maja 2022 13:34

    Bardzo ładny wiersz, porusza trudny temat, a przy tym bije od niego spokój. Zapraszam do mnie: https://www.fryzomania.pl/category/szczotki-do-wlosow Może znajdziesz coś dla siebie :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Fantom

Obraz
Leżysz na ziemi, Na wznak. Czujesz pod sobą Rozłożony koc. Jest ci miękko. Jego ciepło sprawia, Że chcesz już zamknąć oczy... Teraz. Nadszedł czas. Mdlejesz... Nie! Stój! Jeszcze okulary. Zdejmij je. Odłóż w bezpieczne miejsce. Zadzwoń po pogotowie. Teraz możesz zrobić to, co planowałeś... Szkoda tylko, Że nigdy tego nie przewidziałeś... Leżysz teraz, Twoje ciało Przenika chłód kamiennej posadzki. Na nosie masz Połamane okulary. I nikt nie zadzwonił Po pomoc... To wiersz napisany razem z Weronika Wiktoria . Dziękuje bardzo za owocną współpracę. Mam nadzieję, że to nie ostatni wiersz tworzony z Tobą. 😀😀 A tutaj macie link do bloga Weroniki Wiktorii: przebisniegi-werki-wiki.blogspot.com
Czytaj więcej

Ostatnie słowa.

Stoję na moście Poniatowskiego Zaraz wybije druga w nocy Spoglądam na wodę  Później na niebo Blask księżyca kłuje w oczy Jestem gotowa Zanurzyć się w Wiśle Dziękuję Wam wszystkim Że ze mną byliście Moje ciało umiera Mewa staje się martwa melancholia z białych piór obdarta Moja twórczość po śmierci -poezja martwych ciał I ten szum fal  Pośród zimnych jak lód Skał
Czytaj więcej