Wystarczy chwila
Nieuwagi
A ona
Wedrze się
W twoją duszę
Przybrana w kwiaty
I zagości juz na stałe
Samotność
Nieuwagi
A ona
Wedrze się
W twoją duszę
Przybrana w kwiaty
I zagości juz na stałe
Samotność
Ostatnie słowa.
Stoję na moście Poniatowskiego Zaraz wybije druga w nocy Spoglądam na wodę Później na niebo Blask księżyca kłuje w oczy Jestem gotowa Zanurzyć się w Wiśle Dziękuję Wam wszystkim Że ze mną byliście Moje ciało umiera Mewa staje się martwa melancholia z białych piór obdarta Moja twórczość po śmierci -poezja martwych ciał I ten szum fal Pośród zimnych jak lód Skał
Twoje wiersze są bardzo przygnębiajace, ale prawdziwe... niestety XD i za to Cię kocham :*
OdpowiedzUsuńOhh dziękuję <3 XD
UsuńJaki śliczny wiersz! :)
OdpowiedzUsuńDziękuję :) cieszę się, że przypadł Ci do gustu
OdpowiedzUsuńŚwietny wiersz
OdpowiedzUsuńPiękne słowa
OdpowiedzUsuń